Er is veel ophef staan nadat George Floyd door politiegeweld om het leven is gekomen. De beelden van hoe Floyd door een witte politieagent tegen de grond wordt gedrukt en geen adem meer krijgt hebben gezorgd voor veel woede en frustratie. Niet alleen in de Verenigde Staten, maar ook hier in Nederland. Die beelden zijn een voorbeeld van hoe mensen met een donkere huidskleur nog steeds worden benadeeld in onze maatschappij. Racisme is iets wat helaas nog veel voorkomt en de beweging van #blacklivesmatter zet ons bij de Clipjesfabriek erg aan het denken. Waarom zijn wij als organisatie zo wit? Hoe kunnen wij de Clipjesfabriek zo inrichten dat wij multicultureler worden? En hoe hebben mensen met een andere achtergrond hun tijd bij de Clipjesfabriek ervaren?
Biniyam liep in 2018 stage bij de Clipjesfabriek. ‘’De groep waar ik stage mee liep was erg divers. We hadden een donkere jongen, een donker meisje en een Aziatisch meisje. Natuurlijk kan je er een argument van maken dat het nog diverser kan, maar het aanbod moet er ook zijn.’’
Voor directeur Jelle Koolstra is de diversiteit binnen de Clipjesfabriek niet groot genoeg: “Ik vind het storend dat de meeste medewerkers wit zijn. Met meer diversiteit kun je je organisatie juist verruimen. Maar hoe we dit nu moeten aanpakken vind ik lastig. Veel opleidingen waar onze stagiaires vandaan komen zijn ook overwegend wit…”, aldus Jelle.
“Naast de vaardigheid om dingen vanuit twee culturen te beoordelen zal een mix van verschillende achtergronden ook leiden tot vermenging van culturen,” vertelt Zaher, stagiair in 2017 bij de Fabriek. “Dit is altijd handig in een samenleving waar veel diversiteit bestaat. Iemand die andere ervaringen heeft dan jij, kan jou weer dingen leren waarvan je niet eens wist dat je ze kon leren. Ik geloof erin dat een bicultureel-perspectief een waardevolle tool kan zijn, met name in het vertellen van verhalen. En laat verhalen vertellen nou zijn wat de Clipjesfabriek iedere dag doet in video.”
Dat deze oud-stagiaires nooit het gevoel van discriminatie binnen onze organisatie hebben ervaren doet ons goed, maar we moeten er bewust van zijn dat we in een vicieuze cirkel zitten. “Je moet het zo zien”, zegt Jelle, “als een clubje witte mannen een vacature krijgt, kiezen zij in de meeste gevallen voor een nieuwe witte man. De profielschets die zij maken kan ook vaak enkel door een soortgenoot worden ingevuld. Misschien moeten wij bij onze vacatures meer kijken naar mensen die iets bijzonders kunnen toevoegen aan het team, zodat je ook video’s kan maken die je nu nog niet kunt maken.” Mashowna, die in 2016 bij ons stage liep, haakt hierop in. “Als je een bedrijf met alleen maar witte mensen op de ‘over ons-pagina’ ziet, zet het je wel aan het denken. Begrijp me niet verkeerd, ik vind de Clipjesfabriek totaal geen bedrijf dat discrimineert en ik denk dat ze zeker niet expres alleen maar witte mensen aannemen. Maar ik denk dat als ze online meer diversiteit kunnen laten zien en er dus meer diversiteit binnen het bedrijf is, het hen alleen maar ten goede kan komen.”
We beseffen maar al te goed dat bij ons en in de gehele creatieve sector voornamelijk witte mensen werkzaam zijn. Het wordt echt tijd dat hier verandering in komt. Laten we samen in de mediabranche ons gaan inzetten om de sector toegankelijker te maken voor mensen met diverse achtergronden. Laten we samen zorgen dat de hashtag blacklivesmatter meer is dan één keer het posten van een zwart scherm op Instagram. Laten we er nou juist voor zorgen dat dat zwarte scherm echt een beweging op gang brengt in de gehele sector. Meer mensen recht doen. Wij zijn weer wakker geschud en doen ons best om uit die vicieuze cirkel te stappen. Jij ook?
